ЦитироватьИ существуют ли русские версии песен на музыку Ежи Петербургского
И существуют ли русские версии песен на музыку Ежи Петербургского
ЦитироватьТак, что я думаю, что Вам придётся собирать эти записи по крупицам
Так, что я думаю, что Вам придётся собирать эти записи по крупицам
ЦитироватьПравда, не знаю, "Вино любви", что Рахимов с Йошпе поет
Правда, не знаю, "Вино любви", что Рахимов с Йошпе поет
Цитироватьно ничего русского больше не обнаружила
но ничего русского больше не обнаружила
ЦитироватьЕсть страница Ежи Петербуржского в Красной Книге
Есть страница Ежи Петербуржского в Красной Книге
ЦитироватьТань,если это та,что Лещенко поёт,то нет. Музыка и слова Марк Марьяновский.
Тань,если это та,что Лещенко поёт,то нет. Музыка и слова Марк Марьяновский.
ЦитироватьПо поводу альбомов,я уверен они существуют (перепевки).Два по крайней мере я видел сам.Один из них
По поводу альбомов,я уверен они существуют (перепевки).Два по крайней мере я видел сам.Один из них
ЦитироватьKompozytor, dyrygent, pianista-akompaniator, bandlider. Urodzony jako syn Jakuba i Pauliny z Melodystów. Pochodził z rodziny muzyków – matka i siostra były pianistkami, brat Józef skrzypkiem, drugi brat – Stanisław – pianistą; spokrewniony był ponadto z rodziną Goldów. Muzyki uczył się u matki od czwartego roku życia. Po ukończeniu gimnazjum w rodzinnym mieście rozpoczął studia w Konserwatorium Muzycznym w Warszawie w klasie fortepianu Aleksandra Michałowskiego. Naukę pod jego okiem zakończył w 1916 r. W okresie studenckim debiutował jako akompaniator w teatrze „Miraż”. Pierwsza jego piosenka, Wielka Tedora (do słów Juliana Tuwima), została wykonana przez Marię Strońską w kabarecie „Czarny Kot”. W kabarecie tym w latach 1918–1919 akompaniował m.in. Julii Mechównie (solistce Opery Warszawskiej), Poli Negri i Konradowi Tomowi.Dalszą edukację muzyczną kontynuował w Wiedniu, gdzie wyjechał w 1920 r., aby studiować kompozycję, dyrygenturę i fortepian u Artura Schnabla. Tam też powstawały jego pierwsze przeboje. Początkowo zamierzał poświęcić się karierze pianisty-wirtuoza. Kiedy jednak poznał Imre Kalmana, zainteresował się za jego namową komponowaniem muzyki lekkiej. Pierwszym efeftem jego nowej fascynacji był walc angielski pt. W Grinzingu przy winie, który zdobył popularność na tamtejszym rynku muzycznym, który skomponował w 1920 r.Po „okresie wiedeńskim” powrócił do Warszawy. Brał udział w wojnie polsko-sowieckiej, a po odbyciu służby wojskowej w 1 pułku lotniczym, do której zgłosił się jako ochotnik, podjął ścisłą współpracę z teatrzykiem muzycznym Miraż oraz z kabaretem Perskie Oko. Już wtedy jego piosenki wybijały się ponad przeciętność. Jerzy Petersburski pracował w okresie międzywojennym jako pianista, kompozytor i aranżer, akompaniował Aleksandrowi Wertyńskiemu, opracowywał piosenki dla gwiazd warszawskich kabaretów i rewii. Powstały wówczas m.in.: Wielka Teodora dla Marii Stańczyk, Ja się boję sama spać lansowana przez Zulę Pogorzelską, a następnie walc Młodym być i więcej nic z filmu Szczęśliwa 13-ka i Sam mi mówiłeś dla Hanki Ordonówny.W 1926 r. z Arturem Goldem (swoim ciotecznym bratem) założył orkiestrę salonową, która miała w repertuarze muzykę taneczną i jazzową. Występował z nią w teatrzyku Qui Pro Quo, Banda i Morskie Oko, towarzyszył solistom, brał udział w nagraniach płytowych swoich piosenek. Z orkiestrą tą w latach 1926 –1929 dokonywał nagrań płytowych dla „Syreny Record”[2]. Śpiewali je m.in.: Eugeniusz Bodo, Chór Dana, Jerzy Czaplicki, Mieczysław Fogg, Tola Mankiewiczówna, Tadeusz Olsza i Ludwik Sempoliński. Komponował także utwory taneczne: walce, fokstroty, tanga. Tańczyły je m.in. Siostry Halama i Pola Negri. W 1929 r. do wystawianej w teatrzyku Morskie Oko rewii Warszawa w kwiatach skomponował Tango milonga. Jego pierwszą wykonawczynią była Stanisława Nowicka. Jeszcze w tym samym roku sprzedał ten utwór austriackiej firmie Wiener Boheme Verlag. Pod nowym tytułem Oh! Donna Clara (słowa angielskie – Lohner Beda) tango to zrobiło światową karierę. Znalazło się w repertuarze Ala Jolsona, Henriego Varny, Edith Piaf oraz znanych orkiestr i zespołów, m.in. Joe Lossy, Stanleya Blacka, Annunzia Mantovaniego, New Vaudeville Band.W 1930 r. wyjechał ponownie do Wiednia, gdzie pracował jako pianista oraz kompozytor. W tym okresie wydał w Austrii utwory: Anushka, Sonia, Immer Jung, September Romanze i Tańczące klawisze. Pracował także i występował w Davos, Berlinie, Pradze i w Paryżu (gdzie w późniejszym czasie jego piosenkę Nie ja, nie ty z francuskim tytułem Amour disait follie śpiewała Edith Piaf). Po powrocie do Polski w 1932 r. nagrał w „Syrenie Record” serię płyt jako akompaniator Aleksandra Wertyńskiego.W 1936 r. otrzymał Złoty Krzyż Zasługi jako pierwszy polski kompozytor piosenek o światowej sławie. Przed wojną skomponował jeszcze muzykę do:— operetek Kochanka z ekranu (znana również pod tytułami Kobieta z ekranu lub Dziewczę z ekranu), Robert i Bertrand oraz Kobieta 5212;— filmów Uwiedziona, Co mój mąż robi w nocy (reż. Michał Waszyński, 1934 r.), Szczęśliwa trzynastka (reż. Marian Czauski, 1938 r.), Królowa przedmieścia (reż. Eugeniusz Bodo, 1938 r.).W 1939 r. pracował wraz z Arturem Goldem nad przeróbką dramatu muzycznego Eugena d’Alberta Niziny. Do wybuchu II wojny światowej miał w dorobku ponad 250 kompozycji z dziedziny muzyki lekkiej i rozrywkowej.W 1939 r. w stopniu sierżanta został przydzielony do I pułku lotniczego. We wrześniu 1939 r. znalazł się w Białymstoku i należał tam do zespołu Białostockiego Teatru Miniatur. Z teatrem odbył na przełomie 1939 i 1940 r. tournée po miastach białoruskich. Po likwidacji teatru przedostał się do Lwowa. Dołączył tam do orkiestry Henryka Warsa i Henryka Golda. W 1940 r. wyjechał do ZSRR. Współpracował tam z solistami Stanisławem Laudanem i Klaudią Szulżenko oraz z orkiestrami estradowymi, m.in. Izaaka Dunajewskiego i Leonida Utiosowa. Komponował dla nich utwory instrumentalne i piosenki. Bardzo znaną w Rosji stała się Błękitna chusteczka ze słowami M. Makismowa, pt. Sinyj płatoczek (nazwisko Petersburskiego było w Rosji znane już w latach trzydziestych, kiedy wielką popularność zdobyła tam Ta ostatnia niedziela, wykonywana i nagrywana przez sowieckich piosenkarzy.W kwietniu 1942 r. orkiestra, do której należał, została przyłączona do tzw. Czołówki (teatru) 2 Korpusu. Po ewakuacji 2 Korpusu z Rosji, Petersburski przebywał początkowo w Teheranie, następnie przez Jordanię dotarł do Palestyny. Występował tam jako pianista w teatrze „Ohel” w Tel Awiwie. Odbył później cały szlak bojowy 2 Korpusu generała Władysława Andersa, pracując w teatrach wojskowych. Należał w Iraku do reprezentacyjnego tria z Henrykiem Goldem i [Melodyst_Fred, prowadził audycje radiowe dla żołnierzy w radiu w Kairze (lata 1942–1943). Dla teatru wojskowego skomponował muzykę do około 30 programów (w okresie do listopada 1946 r. włącznie).Po demobilizacji wyjechał w 1947 r. do Brazylii. Koncertował tam przez dwa lata w duecie fortepianowym z Alfredem Schützem. Napisana wówczas piosenka Cafeterio odniosła duży sukces. Od 1949 r. mieszkał w Argentynie. Komponował piosenki, aranżował i nagrywał je dla wytwórni płytowych, pisał wspólnie ze słynnym kompozytorem tang – Astorem Piazzolą, współpracował z rozgłośnią radiową El Mondo w Buenos Aires; jej sygnałem wywoławczym stał się ośmiotaktowy motyw popularnej piosenki brazylijskiej jego autorstwa Wszystkie drogi prowadzą do Buenos Aires (do słów Mario Batistelli'ego). Prowadził wspólnie z Kazimierzem Krukowskim teatr „El National” i wystawiał musicale, np. Blue Sky Milonga. Jego piosenki napisane przed II wojną światową cieszyły się w Argentynie dużą popularnością (np. Ostatnia niedziela[Po śmierci w trzęsieniu ziemi w 1967 r. swej pierwszej żony, Marii z Minkowskich, przeniósł się do Wenezueli. Dla uczczenia jej pamięci skomponował utwór Płaczące pianino. Jerzy Petersburski zamieszkał w 1967 r. u córki w Caracas[3].W 1968 r. wrócił do Polski. Ponownie zaczął komponować, pisał piosenki m.in. dla Sylwii Klejdysz (prywatnie żona Petersburskiego[3]) i Adama Zwierza; przygotował również płytę długogrającą pt. Jerzy Petersburski – niezapomniane przeboje, wydaną przez „Muzę” Jego karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji „Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej” (odcinek 82) i program Oh! Donna Clara – wspomnienie o Jerzym Petersburskim (reż. Ryszard Wolański) [/color]
Kompozytor, dyrygent, pianista-akompaniator, bandlider. Urodzony jako syn Jakuba i Pauliny z Melodystów. Pochodził z rodziny muzyków – matka i siostra były pianistkami, brat Józef skrzypkiem, drugi brat – Stanisław – pianistą; spokrewniony był ponadto z rodziną Goldów. Muzyki uczył się u matki od czwartego roku życia. Po ukończeniu gimnazjum w rodzinnym mieście rozpoczął studia w Konserwatorium Muzycznym w Warszawie w klasie fortepianu Aleksandra Michałowskiego. Naukę pod jego okiem zakończył w 1916 r. W okresie studenckim debiutował jako akompaniator w teatrze „Miraż”. Pierwsza jego piosenka, Wielka Tedora (do słów Juliana Tuwima), została wykonana przez Marię Strońską w kabarecie „Czarny Kot”. W kabarecie tym w latach 1918–1919 akompaniował m.in. Julii Mechównie (solistce Opery Warszawskiej), Poli Negri i Konradowi Tomowi.Dalszą edukację muzyczną kontynuował w Wiedniu, gdzie wyjechał w 1920 r., aby studiować kompozycję, dyrygenturę i fortepian u Artura Schnabla. Tam też powstawały jego pierwsze przeboje. Początkowo zamierzał poświęcić się karierze pianisty-wirtuoza. Kiedy jednak poznał Imre Kalmana, zainteresował się za jego namową komponowaniem muzyki lekkiej. Pierwszym efeftem jego nowej fascynacji był walc angielski pt. W Grinzingu przy winie, który zdobył popularność na tamtejszym rynku muzycznym, który skomponował w 1920 r.Po „okresie wiedeńskim” powrócił do Warszawy. Brał udział w wojnie polsko-sowieckiej, a po odbyciu służby wojskowej w 1 pułku lotniczym, do której zgłosił się jako ochotnik, podjął ścisłą współpracę z teatrzykiem muzycznym Miraż oraz z kabaretem Perskie Oko. Już wtedy jego piosenki wybijały się ponad przeciętność. Jerzy Petersburski pracował w okresie międzywojennym jako pianista, kompozytor i aranżer, akompaniował Aleksandrowi Wertyńskiemu, opracowywał piosenki dla gwiazd warszawskich kabaretów i rewii. Powstały wówczas m.in.: Wielka Teodora dla Marii Stańczyk, Ja się boję sama spać lansowana przez Zulę Pogorzelską, a następnie walc Młodym być i więcej nic z filmu Szczęśliwa 13-ka i Sam mi mówiłeś dla Hanki Ordonówny.W 1926 r. z Arturem Goldem (swoim ciotecznym bratem) założył orkiestrę salonową, która miała w repertuarze muzykę taneczną i jazzową. Występował z nią w teatrzyku Qui Pro Quo, Banda i Morskie Oko, towarzyszył solistom, brał udział w nagraniach płytowych swoich piosenek. Z orkiestrą tą w latach 1926 –1929 dokonywał nagrań płytowych dla „Syreny Record”[2]. Śpiewali je m.in.: Eugeniusz Bodo, Chór Dana, Jerzy Czaplicki, Mieczysław Fogg, Tola Mankiewiczówna, Tadeusz Olsza i Ludwik Sempoliński. Komponował także utwory taneczne: walce, fokstroty, tanga. Tańczyły je m.in. Siostry Halama i Pola Negri. W 1929 r. do wystawianej w teatrzyku Morskie Oko rewii Warszawa w kwiatach skomponował Tango milonga. Jego pierwszą wykonawczynią była Stanisława Nowicka. Jeszcze w tym samym roku sprzedał ten utwór austriackiej firmie Wiener Boheme Verlag. Pod nowym tytułem Oh! Donna Clara (słowa angielskie – Lohner Beda) tango to zrobiło światową karierę. Znalazło się w repertuarze Ala Jolsona, Henriego Varny, Edith Piaf oraz znanych orkiestr i zespołów, m.in. Joe Lossy, Stanleya Blacka, Annunzia Mantovaniego, New Vaudeville Band.W 1930 r. wyjechał ponownie do Wiednia, gdzie pracował jako pianista oraz kompozytor. W tym okresie wydał w Austrii utwory: Anushka, Sonia, Immer Jung, September Romanze i Tańczące klawisze. Pracował także i występował w Davos, Berlinie, Pradze i w Paryżu (gdzie w późniejszym czasie jego piosenkę Nie ja, nie ty z francuskim tytułem Amour disait follie śpiewała Edith Piaf). Po powrocie do Polski w 1932 r. nagrał w „Syrenie Record” serię płyt jako akompaniator Aleksandra Wertyńskiego.W 1936 r. otrzymał Złoty Krzyż Zasługi jako pierwszy polski kompozytor piosenek o światowej sławie. Przed wojną skomponował jeszcze muzykę do:— operetek Kochanka z ekranu (znana również pod tytułami Kobieta z ekranu lub Dziewczę z ekranu), Robert i Bertrand oraz Kobieta 5212;— filmów Uwiedziona, Co mój mąż robi w nocy (reż. Michał Waszyński, 1934 r.), Szczęśliwa trzynastka (reż. Marian Czauski, 1938 r.), Królowa przedmieścia (reż. Eugeniusz Bodo, 1938 r.).W 1939 r. pracował wraz z Arturem Goldem nad przeróbką dramatu muzycznego Eugena d’Alberta Niziny. Do wybuchu II wojny światowej miał w dorobku ponad 250 kompozycji z dziedziny muzyki lekkiej i rozrywkowej.W 1939 r. w stopniu sierżanta został przydzielony do I pułku lotniczego. We wrześniu 1939 r. znalazł się w Białymstoku i należał tam do zespołu Białostockiego Teatru Miniatur. Z teatrem odbył na przełomie 1939 i 1940 r. tournée po miastach białoruskich. Po likwidacji teatru przedostał się do Lwowa. Dołączył tam do orkiestry Henryka Warsa i Henryka Golda. W 1940 r. wyjechał do ZSRR. Współpracował tam z solistami Stanisławem Laudanem i Klaudią Szulżenko oraz z orkiestrami estradowymi, m.in. Izaaka Dunajewskiego i Leonida Utiosowa. Komponował dla nich utwory instrumentalne i piosenki. Bardzo znaną w Rosji stała się Błękitna chusteczka ze słowami M. Makismowa, pt. Sinyj płatoczek (nazwisko Petersburskiego było w Rosji znane już w latach trzydziestych, kiedy wielką popularność zdobyła tam Ta ostatnia niedziela, wykonywana i nagrywana przez sowieckich piosenkarzy.W kwietniu 1942 r. orkiestra, do której należał, została przyłączona do tzw. Czołówki (teatru) 2 Korpusu. Po ewakuacji 2 Korpusu z Rosji, Petersburski przebywał początkowo w Teheranie, następnie przez Jordanię dotarł do Palestyny. Występował tam jako pianista w teatrze „Ohel” w Tel Awiwie. Odbył później cały szlak bojowy 2 Korpusu generała Władysława Andersa, pracując w teatrach wojskowych. Należał w Iraku do reprezentacyjnego tria z Henrykiem Goldem i [Melodyst_Fred, prowadził audycje radiowe dla żołnierzy w radiu w Kairze (lata 1942–1943). Dla teatru wojskowego skomponował muzykę do około 30 programów (w okresie do listopada 1946 r. włącznie).Po demobilizacji wyjechał w 1947 r. do Brazylii. Koncertował tam przez dwa lata w duecie fortepianowym z Alfredem Schützem. Napisana wówczas piosenka Cafeterio odniosła duży sukces. Od 1949 r. mieszkał w Argentynie. Komponował piosenki, aranżował i nagrywał je dla wytwórni płytowych, pisał wspólnie ze słynnym kompozytorem tang – Astorem Piazzolą, współpracował z rozgłośnią radiową El Mondo w Buenos Aires; jej sygnałem wywoławczym stał się ośmiotaktowy motyw popularnej piosenki brazylijskiej jego autorstwa Wszystkie drogi prowadzą do Buenos Aires (do słów Mario Batistelli'ego). Prowadził wspólnie z Kazimierzem Krukowskim teatr „El National” i wystawiał musicale, np. Blue Sky Milonga. Jego piosenki napisane przed II wojną światową cieszyły się w Argentynie dużą popularnością (np. Ostatnia niedziela[Po śmierci w trzęsieniu ziemi w 1967 r. swej pierwszej żony, Marii z Minkowskich, przeniósł się do Wenezueli. Dla uczczenia jej pamięci skomponował utwór Płaczące pianino. Jerzy Petersburski zamieszkał w 1967 r. u córki w Caracas[3].W 1968 r. wrócił do Polski. Ponownie zaczął komponować, pisał piosenki m.in. dla Sylwii Klejdysz (prywatnie żona Petersburskiego[3]) i Adama Zwierza; przygotował również płytę długogrającą pt. Jerzy Petersburski – niezapomniane przeboje, wydaną przez „Muzę” Jego karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji „Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej” (odcinek 82) i program Oh! Donna Clara – wspomnienie o Jerzym Petersburskim (reż. Ryszard Wolański) [/color]
ЦитироватьКомпозитор, дирижер, пианист-аккомпаниатор, bandlider. Родился, как сын Иакова и Полина Melodystów. Он происходил из музыкальной семьи - его мать и сестра были pianistkami, брат скрипача Иосифа, второго брата - Джон - пианист, был также связан с семьей из золота. Музыка, он учился вместе с матерью с четвертого года жизни . После окончания средней школы в своем родном городе начал учебу в консерватории в Варшаве по классу фортепиано Александр Michalowski . Обучение под его руководством состава в 1916 году, студентом в его дебют в качестве концертмейстера в театре, "Мираж". Его первая песня, Великий Tedora (Тувим на слова), было сделано Мария Stronska в кабаре "Черный кот". В этом кабаре концертмейстером в 1918-1919 гг включают Юлия Mechównie (солист Варшавской оперы), Пола Негри, и Том Конрад . Дальнейшего музыкального образования по-прежнему в Вене , где он переехал в 1920 году для изучения состава, проведение и фортепиано с Артур Шнабель . Там он создал свой первый хиты . Первоначально предназначен, чтобы посвятить себя карьере пианист-виртуоз. Но когда он встретил Имре Кальмана, заинтересовался его предложением составляющие света. Первый efeftem своего нового увлечения вальс английском Пт В Grinzingu бокал вина, который завоевал популярность на местном рынке музыки , которая была написана в 1920 г. После "период Вена", он вернулся в Варшаву . Он участвовал в польско-советской войны , а после завершения военной службы в авиационный полк, которым он добровольно работали в тесном контакте с музыкальных театров и кабаре Мираж Персидского глаза. Даже тогда, его песни wybijały выше посредственности . Джордж работал в Санкт-Петербурге в межвоенный период, как пианист, композитор и аранжировщик, он сопровождал Александра Wertyńskiemu, работал над песнями для звезд и ревю Варшаве кабаре. Были созданы, в частности: Соединенные Теодор Мария Станчик, я боюсь спать в одиночестве Pogorzelska способствует бомжи, а затем вальс быть молодым и больше ничего от фильма Lucky 13-ка и Сэм сказал мне Ханка Ordonówna . В 1926 году, с Артуром Золото (его двоюродный брат) был основан оркестр, гостиную, которая была в репертуаре танцевальной музыки и джаза. Он выступал с ней в театр Qui Pro Quo, Банда и Морское Око, в сопровождении солистов, он участвовал в записи его записи песни . С оркестром в 1926 -1929 годы Выступал записей для "Сирены запись . Они пели, среди прочего: Евгения Бодо, Дана хора, Ежи Czaplicki, Мечислав Фогг, Тола Mankiewiczówna, Тадеуш ольхи и Луи Sempolinski. Он также сочинял песни танцы: вальсы, фокстроты, танго. Они танцевали, среди прочих Халама сестры и Пола Негри. В 1929 году театр поставил в Варшаве Морское Око ревю состоит из милонга цветы танго. Его первым исполнителем был Станислав Новицкий. Позднее в том же году продал след австрийской компании Винера Boheme Verlag. Под новым названием Oh! Донна Клара (английских слов - Лонер Беда) танго он сделал мир карьеры. Он берет в репертуар Эла Джонсона, Генри Варна, Эдит Пиаф и известные оркестры и ансамбли, в том числе Джо потерями, Стэнли Черный, Аннунцио Мантовани, Нью-водевиль Band . В 1930 году он вернулся в Вену, где он работал как пианист и композитор. В течение этого периода, выпущенных в работах Австрия: Аннушка, Соня, Иммера Юнг сентября Romanze и танцы ключей. Он также работал и выступал в Давосе, Швейцария, Берлине, Праге и Париже (где позже его песни не мне, а не вы с французского название disait Follie Amour Эдит Пиаф пела.) После возвращения на польском языке в 1932 году, записанных в "Сирена Рекорд" серии компакт-дисков, как аккомпаниатор Александр Wertyńskiego . В 1936 году он получил Золотой крест за заслуги, как первый польский композитор-песенник с мировым именем. До войны он написал музыку для: - оперетта любитель экране (также известный под названиями Женщина экран или девушка с экрана , Роберт и Бертран и женская 5212 - соблазнил фильмов, что мой муж делает по ночам ( реж. Waszyński Michael, 1934 ). Lucky Thirteen (реж. Мариан Czauski , 1938 Королева пригородах (режиссер Евгения Бодо, 1938 . В 1939 году он работал с Артуром Голд музыкальной драмы над римейком Евгений d'Альберт равнины . До начала Второй мировой войны было более 250 композиций Acquis в области легкой музыки и развлечений . В 1939 году сержант и был назначен в авиационный полк . В сентябре 1939 года он оказался в Белостоке и принадлежал к команде Bialostocki миниатюрный театр. Театр был на рубеже 1939 и 1940 годах гастролировал городов в Беларуси. После ликвидации театра он отправился в город. Присоединиться оркестра, Генри и Генри войны золото . В 1940 году он отправился в СССР. Там сотрудничал с солистами Станислав Лаудан и Клаудия Szulżenko estradowymi и оркестров, в том числе Исаак Dunajewskiego и Леонид Utiosowa. Он сочинил для них инструментальные и песни . Очень известный в России стал синий платок со словами М. Makismowa, пт. Sinyj płatoczek (название Санкт-Петербург в России было известно еще в тридцатые годы, когда он выиграл большой популярностью там, это последнее воскресенье, выступал и записывался советскими певцами. В апреле 1942 года, оркестр, к которому он принадлежал, была включена в так называемый. Tie (театр) 2 корпуса. После эвакуации из 2-го корпуса из России, Санкт-Петербурге он был изначально в Тегеране, а затем Иордании пришли в Палестину. Он появился там в качестве пианиста в театре "Охель" в Тель-Авиве. Позже он, весь след огня 2-го корпуса генерала Андерса, работающих в военных театрах. Он был в Ираке к образцу трио с Генри Золото и [Melodyst_Fred, проводятся радиопередачи на радио для войск в Каире (годы 1942-1943). Для военного театра написал музыку к около 30 программ (до ноября 1946 включительно) . После демобилизации в 1947 году он отправился в Бразилию. Он выступил там в течение двух лет в фортепианного дуэта с Альфредом Шютц. Письменные песни Cafeterio большим успехом. С 1949 года он жил в Аргентине. Композиция, аранжировке и записи их на звукозаписывающие компании, он написал вместе с известным композитором танго - Астора Пьяццоллы, работал с El Mondo радиостанции в Буэнос-Айресе, сигнал вызова стала популярной песни тему ośmiotaktowy бразильского авторство Все дороги ведут в Буэнос-Айресе ( Марио Batistelli'ego на слова.) Он проводится совместно с Казимиром Krukowski театра "Эл Национальный" в постановке мюзиклов, таких как Blue Sky Милонга. Его песни, написанные до Второй мировой войны пользовались большой популярностью в Аргентине (например, в прошлое воскресенье) . После его смерти во время землетрясения в 1967 году, его первой жены, Марии Minkowscy, переехал в Венесуэлу. В честь ее памяти состоит фортепиано песни Crying. Джордж переехал в Санкт-Петербурге в 1967 году вместе с дочерью в Каракасе . В 1968 году он вернулся на польский. Опять же, он начал сочинять, писать песни, такие как Klejdysz Сильвия (жена частной Петербург и Адам доверяет, также подготовил альбом Пт Ежи-Петербург - незабываемые хиты, выданные "Музеи" [2]. Его карьера посвящена пароль в телевизионной версии "Лексикон польской современной музыки" (эпизод 82) и программы Oh! Донна Клара - Санкт-Петербург память Ежи (реж. Ричард Wolanski) .
Композитор, дирижер, пианист-аккомпаниатор, bandlider. Родился, как сын Иакова и Полина Melodystów. Он происходил из музыкальной семьи - его мать и сестра были pianistkami, брат скрипача Иосифа, второго брата - Джон - пианист, был также связан с семьей из золота. Музыка, он учился вместе с матерью с четвертого года жизни . После окончания средней школы в своем родном городе начал учебу в консерватории в Варшаве по классу фортепиано Александр Michalowski . Обучение под его руководством состава в 1916 году, студентом в его дебют в качестве концертмейстера в театре, "Мираж". Его первая песня, Великий Tedora (Тувим на слова), было сделано Мария Stronska в кабаре "Черный кот". В этом кабаре концертмейстером в 1918-1919 гг включают Юлия Mechównie (солист Варшавской оперы), Пола Негри, и Том Конрад . Дальнейшего музыкального образования по-прежнему в Вене , где он переехал в 1920 году для изучения состава, проведение и фортепиано с Артур Шнабель . Там он создал свой первый хиты . Первоначально предназначен, чтобы посвятить себя карьере пианист-виртуоз. Но когда он встретил Имре Кальмана, заинтересовался его предложением составляющие света. Первый efeftem своего нового увлечения вальс английском Пт В Grinzingu бокал вина, который завоевал популярность на местном рынке музыки , которая была написана в 1920 г. После "период Вена", он вернулся в Варшаву . Он участвовал в польско-советской войны , а после завершения военной службы в авиационный полк, которым он добровольно работали в тесном контакте с музыкальных театров и кабаре Мираж Персидского глаза. Даже тогда, его песни wybijały выше посредственности . Джордж работал в Санкт-Петербурге в межвоенный период, как пианист, композитор и аранжировщик, он сопровождал Александра Wertyńskiemu, работал над песнями для звезд и ревю Варшаве кабаре. Были созданы, в частности: Соединенные Теодор Мария Станчик, я боюсь спать в одиночестве Pogorzelska способствует бомжи, а затем вальс быть молодым и больше ничего от фильма Lucky 13-ка и Сэм сказал мне Ханка Ordonówna . В 1926 году, с Артуром Золото (его двоюродный брат) был основан оркестр, гостиную, которая была в репертуаре танцевальной музыки и джаза. Он выступал с ней в театр Qui Pro Quo, Банда и Морское Око, в сопровождении солистов, он участвовал в записи его записи песни . С оркестром в 1926 -1929 годы Выступал записей для "Сирены запись . Они пели, среди прочего: Евгения Бодо, Дана хора, Ежи Czaplicki, Мечислав Фогг, Тола Mankiewiczówna, Тадеуш ольхи и Луи Sempolinski. Он также сочинял песни танцы: вальсы, фокстроты, танго. Они танцевали, среди прочих Халама сестры и Пола Негри. В 1929 году театр поставил в Варшаве Морское Око ревю состоит из милонга цветы танго. Его первым исполнителем был Станислав Новицкий. Позднее в том же году продал след австрийской компании Винера Boheme Verlag. Под новым названием Oh! Донна Клара (английских слов - Лонер Беда) танго он сделал мир карьеры. Он берет в репертуар Эла Джонсона, Генри Варна, Эдит Пиаф и известные оркестры и ансамбли, в том числе Джо потерями, Стэнли Черный, Аннунцио Мантовани, Нью-водевиль Band . В 1930 году он вернулся в Вену, где он работал как пианист и композитор. В течение этого периода, выпущенных в работах Австрия: Аннушка, Соня, Иммера Юнг сентября Romanze и танцы ключей. Он также работал и выступал в Давосе, Швейцария, Берлине, Праге и Париже (где позже его песни не мне, а не вы с французского название disait Follie Amour Эдит Пиаф пела.) После возвращения на польском языке в 1932 году, записанных в "Сирена Рекорд" серии компакт-дисков, как аккомпаниатор Александр Wertyńskiego . В 1936 году он получил Золотой крест за заслуги, как первый польский композитор-песенник с мировым именем. До войны он написал музыку для: - оперетта любитель экране (также известный под названиями Женщина экран или девушка с экрана , Роберт и Бертран и женская 5212 - соблазнил фильмов, что мой муж делает по ночам ( реж. Waszyński Michael, 1934 ). Lucky Thirteen (реж. Мариан Czauski , 1938 Королева пригородах (режиссер Евгения Бодо, 1938 . В 1939 году он работал с Артуром Голд музыкальной драмы над римейком Евгений d'Альберт равнины . До начала Второй мировой войны было более 250 композиций Acquis в области легкой музыки и развлечений . В 1939 году сержант и был назначен в авиационный полк . В сентябре 1939 года он оказался в Белостоке и принадлежал к команде Bialostocki миниатюрный театр. Театр был на рубеже 1939 и 1940 годах гастролировал городов в Беларуси. После ликвидации театра он отправился в город. Присоединиться оркестра, Генри и Генри войны золото . В 1940 году он отправился в СССР. Там сотрудничал с солистами Станислав Лаудан и Клаудия Szulżenko estradowymi и оркестров, в том числе Исаак Dunajewskiego и Леонид Utiosowa. Он сочинил для них инструментальные и песни . Очень известный в России стал синий платок со словами М. Makismowa, пт. Sinyj płatoczek (название Санкт-Петербург в России было известно еще в тридцатые годы, когда он выиграл большой популярностью там, это последнее воскресенье, выступал и записывался советскими певцами. В апреле 1942 года, оркестр, к которому он принадлежал, была включена в так называемый. Tie (театр) 2 корпуса. После эвакуации из 2-го корпуса из России, Санкт-Петербурге он был изначально в Тегеране, а затем Иордании пришли в Палестину. Он появился там в качестве пианиста в театре "Охель" в Тель-Авиве. Позже он, весь след огня 2-го корпуса генерала Андерса, работающих в военных театрах. Он был в Ираке к образцу трио с Генри Золото и [Melodyst_Fred, проводятся радиопередачи на радио для войск в Каире (годы 1942-1943). Для военного театра написал музыку к около 30 программ (до ноября 1946 включительно) . После демобилизации в 1947 году он отправился в Бразилию. Он выступил там в течение двух лет в фортепианного дуэта с Альфредом Шютц. Письменные песни Cafeterio большим успехом. С 1949 года он жил в Аргентине. Композиция, аранжировке и записи их на звукозаписывающие компании, он написал вместе с известным композитором танго - Астора Пьяццоллы, работал с El Mondo радиостанции в Буэнос-Айресе, сигнал вызова стала популярной песни тему ośmiotaktowy бразильского авторство Все дороги ведут в Буэнос-Айресе ( Марио Batistelli'ego на слова.) Он проводится совместно с Казимиром Krukowski театра "Эл Национальный" в постановке мюзиклов, таких как Blue Sky Милонга. Его песни, написанные до Второй мировой войны пользовались большой популярностью в Аргентине (например, в прошлое воскресенье) . После его смерти во время землетрясения в 1967 году, его первой жены, Марии Minkowscy, переехал в Венесуэлу. В честь ее памяти состоит фортепиано песни Crying. Джордж переехал в Санкт-Петербурге в 1967 году вместе с дочерью в Каракасе . В 1968 году он вернулся на польский. Опять же, он начал сочинять, писать песни, такие как Klejdysz Сильвия (жена частной Петербург и Адам доверяет, также подготовил альбом Пт Ежи-Петербург - незабываемые хиты, выданные "Музеи" [2]. Его карьера посвящена пароль в телевизионной версии "Лексикон польской современной музыки" (эпизод 82) и программы Oh! Донна Клара - Санкт-Петербург память Ежи (реж. Ричард Wolanski) .
ЦитироватьBudka Suflera - Tango Milonga
Budka Suflera - Tango Milonga
ЦитироватьКрутые парни :)Но если запись с ARDOR'a - она испорчена (запись с "тюбика"с задранными верхами...)
Крутые парни :)Но если запись с ARDOR'a - она испорчена (запись с "тюбика"с задранными верхами...)
АвторТема: Песни на музыку Jerzy Petersburski - Какие полные альбомы существуют? (Прочитано 7122 раз)